Έχουν υπάρξει εποχές που το λουκ των γυναικών πέρασε από πολλά στάδια και μάλλον άλλα τόσα για να «προσγειωθεί» στην παροντική, κάπως ανύπαρκτη μόδα, αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι, όπου θέλει το flat, λείο, ίσιο, άντε και λίγο πιο ζωηρό, σγουρό μαλλί να είναι το κυρίαρχο σε πρότυπα ομορφιάς και αισθητικής.
Όλοι έχουμε δει φωτογραφίες από τα παλιά, «σέπια», όπως τα αποκαλώ εγώ, χρόνια του ’50, ’60 αλλά και πιο πρόσφατες, στις αρχές του ’90, που οι γυναίκες που απεικονίζονται μας φαίνονται εντελώς εκτός τόπου και χρόνου ή απλά καθόλου στυλάτες και περιποιημένες.
Με ένα μαλλί σαν αετοφωλιά αλά urban (όπως της Νίτσας Μαρούδα στο Μια τρελή τρελή Οικογένεια ή μια αφάνα τύπου Γκλεν Γκλόουζ στο Fatal Attraction ή το μπουκλωτό θαύμα που επί χρόνια είχε και αντιπροσώπευε η Julia Roberts στα 90s (από τα αγαπημένα μου).
Παρ’ όλα αυτά τα μαλλιά των γυναικών και ιδίως το λουκ τους είναι ένα θέμα πολύ προσωπικό και ευαίσθητο. Μια ατάκα σε παλιά οικογενειακή σειρά έλεγε ότι: Είμαι τόσο ερωτευμένη μαζί του, που είναι σα να ξυπνάω κάθε μέρα με το καλύτερο hairstyle.
Τα μαλλιά μιας γυναίκας αποτελούν τη δύναμη της, προσδιορίζουν ολόκληρο το στυλ της, την εκφορά του λόγου της, μέχρι και τη γλώσσα του σώματος της πολλές φορές. Είναι απόλυτα αναγνωριστικό για την κάθε μία ξεχωριστά και πολύ ευαίσθητο θέμα.
Από τότε που ξεκίνησε το πρώτο ρολόι του κόσμου να μετράει, οι γυναίκες ήταν πρόθυμες να επενδύσουν λεφτά και χρόνο σε ινστιντούτα αισθητικής, saloon ομορφιάς, κέντρα θεραπείας, κομμωτήρια κλπ.
Ειδικά παλαιότερα οι γυναίκες δεν έβλεπαν την ώρα να πάνε στο τοπικό κομμωτήριο και όχι μόν. Ήταν σημείο συνάντησης, ήξεραν τις κοπέλες που εργάζονταν εκεί, γνώριζαν και τις υπόλοιπες πελάτισσες, συγκεντρώνονταν, συζητούσαν, αποτελούσαν το τοπικό «πρακτορείο ειδήσεων» της περιοχής κουτσομπολεύοντας, ενώ αντάλλασσαν συμβουλές μόδας και τάσεων, μεταξύ άλλων.
Ακόμα και σήμερα οι γυναίκες αυτό επιδιώκουν και κάπως έτσι κινούνται. Το πιο πιθανό είναι η κομμώτρια τους να ξέρει τα 2/3 των προβλημάτων με οικογένεια, φίλους, παιδιά, δουλειά, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο πίσω από αυτό. Ήθελαν, θέλουν και θα θέλουν πρόσβαση σε ένα χώρο αισθητικής που να ωφελεί αποκλεισιτικά και μόνο τις ίδιες, τη γυναικεία ματαιοδοξία της ομορφιάς και της περιποίησης. Κανένας σύζυγος, εργοδότης ή μωρό, παιδί δε μπορεί ν’ακολουθήσει (περίπου).
Τα beauty salons/parlors (σαλόνια ομορφιάς) έχουν λειτουργήσει καταλυτικά ως κοινωνικές «δημόσιες ζώνης συνάντησης» και γενικά θεωρούνταν (και θεωρούνται) ασφαλείς χώροι για να μιλήσουν οι γυναίκες ελεύθερα, χωρίς σκέψη ή χωρίς περιορισμό, γιατί πολύ απλά, όση ώρα περάσουν εκεί μέσα, από την αρχή μέχρι το τέλος σκέφτονται και φροντίζουν τον εαυτό τους. \
Τα σαλόνια ομορφιάς αποτελούσαν πάντα το χαλαρωτικό, πολύχρωμο και ενδιαφέρον τομέα στη ζωή των γυναικών, ήταν σαν ένα έγχρωμο show στην τηλεόραση προ εποχής Internet.
Η επινόηση ενός τέτοιου μέρους μάζωξης, συνάντησης, καλλωπισμού ανήκει στην αμερικανοκαναδή Martha Matilda Harper. Τα ραντεβού κατ’οίκον σταμάτησαν και οι γυναίκες έπρεπε να βγουν απ’ το σπίτι τους για να περιποιηθούν τον εαυτό τους όπως ήθελαν τη δεκαετία του ’20 .
Η Harper επίσης πούλαγε σε μικροαστές γυναίκες χαμηλού εισοδήματος. ιδέες για τάσεις και trends για τα μαλλιά και κέρδισε πολλά απ’αυτό! H ιδέα του λουκ αλά Rapunzel ανήκει επίσης στην ίδια.
Το κακό ήταν ότι τότε απαγορευόταν η είσοδος σε μελαμψές γυναίκες ή γυναίκες με σκούρο χρώμα (Straight Wight Women), με τη λογική ότι το λευκό χρώμα είναι το ιδανικό μέτρο ομορφιάς (Whiteness is the ideal beauty standard). Κι αυτό ήταν εξίσου ρατσιστικό και άδικο καθώς γυναίκες σκούρας επιδερμίδας είχαν βοηθήσει για να στηθεί η επιχείρηση της Harper, όπως η Madame CJ Walker, καριερίστα, φιλάνθρωπος και τρομερά τολμηρή.
Έδωσε δουλειά σε πολλές γυναίκες του ίδιου χρώματος με εκείνη, ενώ κατάφερε να φτιάξει τη δική της γραμμή παραγωγής προϊόντων και καλλυντικών ομορφιάς. Μάλιστα υπήρξε μία από τις πρώτες αυτόδύναμες εκατομμυριούχους των ΗΠΑ.
Δυστυχώς ακόμα γίνονται διακρίσεις σε χώρους ομορφιάς ειδικά στις ΗΠΑ αλλά είναι συναρπαστικό εάν αναλογιστούμε ότι παρ’όλες τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές αντιξόοτητες, 100 χρόνια πριν μια γυναίκα πέτυχε κάτι που φαντάζει δύσκολο ακόμα και σήμερα.
Η ιστορία των σαλονιών ομορφιάς είναι μεγάλη και η σημασία τους για τις γυναίκες ανά τον κόσμο ανεκτίμητη!
*Λάτρευα, λατρεύω και θα λατρεύω τα παλιά hair dryers που ήταν σαν φυσούνες. Είναι υπέροχα!